Miko is de term voor de in rood en wit geklede jonge vrouwen die de Shinto-goden dienen en in de heiligdommen van Japan werken. Ontdek de oorsprong van de miko-rol, hoe ze eruit zien en zich kleden, en hoe je een miko wordt.
1. WAT IS EEN MIKO?
Miko, of Shinto-priesteres, is de naam van een type priester die werkzaam is in een Japans Shinto-heiligdom. Een miko verwijst meestal naar jonge vrouwelijke priesters.
Eeuwenlang voerden miko’s kagura (heilige dansen om Shinto-goden te vermaken en te behagen), duiveluitdrijvingen en waarzeggerij uit. Zij werden verondersteld magische krachten te bezitten en werkten ook als medium voor geesten, kanaliseerden geesten en vervulden diverse andere functies, afhankelijk van de eisen van hun heiligdom.
Tegenwoordig zijn miko’s echter verantwoordelijk voor het uitvoeren van kagura en andere rituele dansen bij speciale gelegenheden en het assisteren van de heiligdompriesters bij hun taken. U zult vaak miko’s zien die omamori, of geluksamuletten, of omikuji, of heilige loterij, verkopen bij de ramen van de schrijnkantoren.
In het Japans wordt miko meestal geschreven met de tekens heks en vrouw als 巫女. Maar miko kan ook 神子 genoemd worden, geschreven met de karakters voor god en kind. 舞姫, of maihime is ook een ander woord om miko te beschrijven (het verwijst naar de rol van de miko om heilige dansen uit te voeren). 大御巫, o-mikanko is een ander woord voor miko, wat letterlijk heilig kind betekent.
2. HET UITERLIJK VAN DE MIKO – TRADITIONELE KLEDING EN KAPSELS
Miko dragen een witte jurk genaamd hakui en een rode hakama genaamd hibakama. Bij het uitvoeren van dansen of kagura dragen miko’s een witte chihaya, een ruimvallende kimono-achtige jas met lange mouwen, over hun gewone uniform.
Hun lange zwarte haar moet worden vastgebonden in een eenvoudige lage paardenstaart, vastgehouden door ofwel een takenaga, een lint van Japans washi papier, ofwel door een mizuhiki, een touw van gedraaide washi waaronder een vel wit washi papier om het haar wordt gewikkeld.
Tijdens rituelen en evenementen dragen miko ook speciale bloemenaccessoires die hanakanzashi worden genoemd of een speciale tiara (kroon) die kanmuri wordt genoemd. De bloemen, boomtakken en bloemmotieven die in deze stukken worden gebruikt zijn representatief voor de vele plantensoorten in Japan, waarvan wordt gezegd dat ze de spirituele kracht van de drager vergroten.
De voorwerpen die gebruikt worden bij rituelen of dansen van de miko heten toributsu en bestaan uit negen verschillende elementen:
- sakaki (heilige groenblijvende takken),
- nusa (stok met geweven papieren slingers),
- tsue (stok),
- sasa (soort bamboe),
- yumi (boog – met of zonder pijlen),
- ken (zwaard of sabel),
- hisago (fleskalebas),
- kazura (soort kruipende plant)
Afhankelijk van het heiligdom en de rite, gebruiken sommigen ook :
- suzu (klokken),
- ougi (opvouwbare ventilatoren),
- bon (lantaarns)
Aangezien de details van hun outfits veranderen naargelang de gelegenheid of het seizoen, de streek en het heiligdom, is er niet één correct uiterlijk voor een miko. De enige strikte punten zijn dat, opdat hun lichamen geschikt zouden zijn voor gebruik door Shinto-goden, nagellak, felle make-up, horloges, oorbellen en andere accessoires taboe zijn.
3. HOE WORD JE EEN MIKO?
De enige vereisten om een miko te worden zijn in wezen dat je gezond van geest en lichaam bent en dat je een jonge ongetrouwde vrouw bent, want de pensioengerechtigde leeftijd voor een miko is midden tot eind twintig. Voltijdse miko die deze leeftijd hebben bereikt worden Honshoku Miko (hoofdpriesteressen) genoemd en dragen dennengroene of marineblauwe hakama, of overbroek, en doen administratief werk of fungeren als kagura-instructeurs voor jongere miko.
Hoewel er veel miko’s gecertificeerd zijn als priester, is dit geen basisvereiste om miko te worden. Dochters, nichten of andere jonge vrouwen die verbonden zijn met het heiligdom kunnen ook als miko werken.
Tijdens de nieuwjaarsviering of andere bijzonder drukke perioden van het jaar hebben veel heiligdommen extra hulp nodig. Tijdens deze seizoenen huren ze vaak seizoenarbeiders en miko’s in om hen te helpen. En omdat veel heiligdommen de laatste tijd meer internationale bezoekers trekken, komen miko die Engels spreken ook steeds vaker voor.
4. KUN JE HET LEVEN VAN MIKO ERVAREN?
Het is ook mogelijk voor mensen uit het buitenland om het werk van de miko te ervaren.
Ebisu Shrine in Amagasaki, Hyogo Prefectuur, heeft een speciaal programma voor bezoekers aan Japan, de Miko Experience (reserveren verplicht), waar reizigers meer te weten kunnen komen over heiligdommen, Shinto en de Japanse cultuur in het algemeen. Sommige grote en beroemde heiligdommen bieden sinds kort miko-stages of deeltijdbanen aan bezoekers van Japan. Veel plaatsen in de omgeving van Tokio beginnen activiteiten aan te bieden voor bezoekers van Japan.
