Als je veel tijd doorbrengt op het internet, vooral op Reddit of Twitter, ben je waarschijnlijk de termen “weeaboo” of “weeb” tegengekomen. In het algemeen worden Twitter- of Facebook-gebruikers die foto’s plaatsen van hun favoriete anime-figuren met schaamteloze minachting behandeld.
Weeaboo lijkt misschien een exotische soort Aziatische worm, maar heeft eigenlijk een lange geschiedenis en achtergrond die meer weegt dan een FA-78 Full Armor Gundam, die voor het eerst verscheen in het eerste deel van Mobile Suit Gundam Thunderbolt, dat later werd aangepast… Sorry, ik was even de weg kwijt. Laten we opnieuw beginnen.
WAT BETEKENT WEEABOO EIGENLIJK?
Eigenlijk is een weeaboo een zeldzaam ras van nerds die een beetje te (veel) toegewijd zijn aan de Japanse popcultuur. Hun leven is grotendeels gebaseerd op een dieet van anime, manga en videospelletjes, wat voor sommigen op zijn zachtst gezegd afschrikwekkend kan zijn.
Je kent het type wel: buitenlanders die zo opgaan in hun eigen wereldje dat ze Japans willen worden. Je ziet ze Japanse woorden verkeerd gebruiken, zich kleden als tekenfilmfiguren en Japan aanbidden zonder er iets vanaf te weten behalve wat ze in tekenfilms hebben gezien.
Kortom, ze zijn saai.
DE OORSPRONG VAN HET WEB
In de jaren 80 en 90 begonnen anime als Akira en Bubblegum Crisis het westen te infiltreren via door fans gemaakte illegale VHS-tapes die mensen verhandelden.
Deze ondergrondse tape handel gaf aanleiding tot een aantal behoorlijk hardcore fans. Toen titels als Dragonball, Sailor Moon en Pokémon halverwege de jaren negentig werden vertaald en uitgezonden op de televisie in westerse landen, ontstond een nieuwe categorie fans die van kinds af aan met anime waren opgegroeid.
Met de komst van het internet in het dagelijks leven van de mensen verspreidde anime zich langs de digitale snelweg om een nog breder publiek te bereiken.
Dankzij fansubs en vertalingen, die nu gratis beschikbaar zijn op talloze sites van twijfelachtige legaliteit, konden anime-fans honderden afleveringen op aanvraag bekijken zonder de beperkingen van de nationale televisie.
Begin jaren 2000 had de Japanse popcultuur zich stevig gevestigd als een hot topic.
EEN WILDE WEEB VERSCHIJNT
Het was toen dat de term “wapanese”, een combinatie van de woorden blank en Japans in het Engels, begon te verschijnen op internetdiscussiefora om deze overenthousiaste mensen te beschrijven. Dit benadrukte het feit dat de overgrote meerderheid van deze volgelingen blank was en een ongezonde obsessie had met het land van de rijzende zon.
Dus wat betekent het woord ‘weeaboo’? Nadat “wapanese” was opgenomen als haatzaaien, moesten de moderators van 4chan het vervangen door iets anders.
Ze kozen voor “weeaboo”, een onzinwoord uit de webcomic The Perry Bible Fellowship. Zo werd de term geboren en verspreidde zich van daaruit over de rest van het internet.
Hoewel de anime-boom de kracht van de jaren 90 en begin 2000 heeft verloren, blijft er een legioen trouwe fans op de loer liggen in de diepten van de Reddit-hel.
DE WEABOO VANDAAG
Het stereotype beeld van uw Weeaboo is dat van een jonge blanke man met een slechte hygiëne, een enorme verzameling anime actiefiguren en twijfelachtig sociaal gedrag.
Echter, een groeiend aantal vrouwen en mensen van kleur voegen zich bij de weblinks. Otome games en Boy’s Love manga zijn grotendeels gericht op vrouwen, en het succes van deze franchises spreekt voor hun groeiende publiek.
Velen van hen komen samen op anonieme websites en sociale mediadiensten zoals Twitter, Discord en de Crunchyroll-fora.
Je kunt een weeb meestal herkennen aan zijn onvermogen om langer dan vijf minuten te praten over iets dat geen verband houdt met Japanse animatie, manga of videospelletjes. Als ze een tekenfilm meisje gebruiken als hun profielfoto, heb je waarschijnlijk te maken met een drievoudig zeldzame legendarische weeb.
WAAROM ZOU IEMAND EEN WEEABOO WILLEN WORDEN?
Je vraagt je misschien af waarom iemand een Weeaboo zou willen worden. Nou, het is een beetje ingewikkeld.
Denk aan sportfans, en dan bedoel ik niet mensen die alleen maar van sport houden. Ik bedoel mensen die van hun favoriete sportploegen houden. Degenen die hun gezichten schilderen in de kleuren van hun team op de wedstrijddag en rellen als ze verliezen.
In veel opzichten verschilt het gedrag van sportfans niet zoveel van dat van iemand die nieuwe afleveringen van My Hero Academia bekijkt zodra ze uitkomen. Wat hen onderscheidt is natuurlijk de aard van hun obsessie.
Sporten is een sociaal aanvaardbaar tijdverdrijf, maar slapen met een kussen van je favoriete anime-personage lijkt voor anderen zeker vreemd. Het helpt niet dat anime, manga en videospelletjes alleen in het rijk der fantasie bestaan, waardoor de Weebs zich niet verbonden voelen met de werkelijkheid.
Hoewel ik vermoed dat de Amerikaanse basketballer LeBron James in het geheim een Super Saiyan is.
Maar deze dingen maken de smaak voor anime niet minder geldig. Het gaat niemand wat aan als anime-fans als katten in dienstmeisjeskostuums willen rondlopen. Ik heb veel saaie sportfans en weeaboos gekend.
Weeaboo wordt misschien nooit een woord zonder beledigende connotaties voor stripfans, maar sommigen dragen de term met trots. Na verloop van tijd verliest de belediging zijn angel en wordt het zelfs een opmerkelijke prestatie.
Ik droom ervan dat weebs en non-weebs ooit in harmonie samen kunnen leven. In de woorden van een wijze kat bekend als Miaouss: “Misschien als we beginnen te zien wat hetzelfde is in plaats van te kijken naar wat anders is, wel, wie weet?”
