Van landen en culturen over de hele wereld is bekend dat zij hun eigen bovennatuurlijke verhalen hebben, en zelfs enkele kenmerken en overeenkomsten van deze legenden en entiteiten delen met hun buurlanden. Wat de Japanners betreft, hun persoonlijke arsenaal van mythologische wezens omvat een zeer interessante en gevarieerde reeks griezels, geesten en monsters.
Terwijl zeemeerminnen, draken, geesten en demonen een veel voorkomend idee zijn in paranormale verhalen, plaatst Japan zichzelf in een andere categorie dan anderen met zijn uiterst unieke en creatieve beschrijvingen van monsters, ongehoord in andere culturen. In de Japanse folklore staan deze monsters en bovennatuurlijke entiteiten bekend als “Yokai”. Deze Yokai hebben allemaal verschillende persoonlijkheden en gedragingen en manifesteren zich in de meest uiteenlopende situaties.
WAT IS GASHADOKURO
Er zijn honderden verschillende Yokai, met verschillende types en subtypes. Er zijn legendarische beesten, dierlijke monsters, geesten en objecten. Gashadokuro (“がしゃどくろ”) behoort tot de subcategorie Yokai, die de Japanners Yurei noemen.
A. KENMERKEN VAN GASHADOKURO
De soorten wezens die onder de subcategorie Yurei vallen verschillen sterk van elkaar wat betreft hun oorsprong, uiterlijk, gedrag, waar ze voorkomen, wat ze consumeren, enz. De Gashadokuro is in deze opzichten een heel bijzondere Yokai, en hier is waarom.
B. GASHADOKURO ZIJN GIGANTISCHE, GROMMENDE, ONSTUIMIGE SKELETTEN.
De Gashadokuro presenteren zich als enorme, kwaadaardige en woedende skeletten, die bijna 30 meter hoog zijn, ongeveer 15 keer groter dan mensen. Ze worden verondersteld onverwoestbaar te zijn en kunnen naar believen onzichtbaar worden.
Het skelet van de Gashadokuro blijft verbonden en functioneert zonder spieren of lichaamsweefsel; ze verbinden zich op een of andere bovennatuurlijke manier. Door zijn vreemde spierstructuur kan hij echter nog steeds niet goed lopen zoals een normaal mens; hij staat meestal voorovergebogen, kronkelend over de grond terwijl zijn benige karkas zijn onregelmatige bewegingen probeert bij te houden.
De schedel van de Gashadokuro heeft al dan niet ogen in zijn kassen. Wanneer dit het geval is, kunnen deze ogen worden beschreven als gestoord (elke iris wijst in een andere richting, voortdurend rollend), rood gekleurd of in brand. Er wordt gezegd dat soms het hele frame van de Gashadokuro oplicht met vuur als hij bijzonder woedend is. Er wordt ook gezegd dat ze soms een gladde, langwerpige tong hebben waar menselijk bloed vanaf druipt.
C. HOE GEDRAAGT DE GASHADOKURO ZICH TEGENOVER MENSEN?
Als een mens toevallig op een weinig bereden weg loopt, kun je er zeker van zijn dat er geen genade zal zijn. Het zijn gemene en wraakzuchtige geesten die hun negatieve emoties en wreedheid onverminderd laten stromen. Ze hebben geen specifiek dieet, maar ze houden wel van de smaak van mensenbloed. De Gashadokuro sluipt zo stil mogelijk achter zijn slachtoffer aan, grijpt het met zijn knokige handen, rukt het hoofd eraf en zuigt bloed uit de hoofdaders van iemands nek.
D. WAAR KOMEN DE GASHADOKURO’S VOOR?
De habitat van de Gashadokuro is meestal op het platteland, op wat ooit slagvelden, begraafplaatsen of massagraven waren. Maar in werkelijkheid kunnen ze overal opduiken, in elke maand van het jaar. Ze vertonen zich meestal later in de nacht, na middernacht, en zijn bijna niet op te sporen. De enige manier om te beseffen dat er een Gashadokuro in de buurt is, is het horen van zijn knarsende tanden of een vreemd gerinkel in je oren. Maar dan is het waarschijnlijk al te laat.
E. DE ETYMOLOGIE VAN “GASHADOKURO
De reden waarom het Gashadokuro is genoemd, is dat één van de stamwoorden een onomatopee is, gecombineerd met een zelfstandig naamwoord. Het woord “Gash” in Gashadokuro is ontleend aan de Japanse onomatopee “gachi gachi”, dat een krakend, piepend of rammelend geluid aangeeft. Voeg daarbij zijn naam (die ook als alternatieve naam “odokuro” wordt beschouwd, wat “reuzenskelet” betekent, en je hebt een combinatie van termen die zijn essentiële betekenis vormen: een reusachtig rammelend skelet. Het kan ook vertaald worden als “hongerig skelet” vanwege zijn oorsprongsverhaal.
F. HOE IS GASHADOKURO ONTSTAAN?
Een Gashadokuro wordt op twee manieren gevormd:
- ofwel uit de beenderen van onbegraven soldaten en slachtoffers van vroegere oorlogen,
- of van massale sterfgevallen door hongersnood.
Japan heeft in zijn oude geschiedenis veel oorlogen gehad, en bij veel van deze gevechten zijn soldaten omgekomen die nooit goed zijn begraven. Ook veel boeren en reizigers stierven in die tijd de hongerdood, vooral in armere gebieden of op plaatsen waar ze door natuurlijke gebeurtenissen of tragedies weinig of geen oogst hadden.
Beiden werden, figuurlijk en bijna letterlijk, hongerige geesten. Soldaten hongeren naar een eeuwige rust die hun nooit is gegeven, en degenen die van honger stierven blijven boos dat ze stierven aan iets dat gemakkelijk had kunnen worden opgelost, als anderen niet zo egoïstisch waren geweest. Deze negatieve energie die hen als mens vergezelde, zou overgaan naar de andere wereld en iets cumulatief slechts vormen (samen met hun botten), om hun woede te uiten tegenover degenen die het geluk hadden nog te leven.
De Gashadokuro, wiens missie het is een ravage aan te richten onder de mensen waar ze bitter jaloers op zijn, is bijna onoverwinnelijk. Geen enkel wapen werkt tegen hen. Er zijn maar twee manieren waarop ze je geen kwaad kunnen doen:
- als je erin slaagt hen af te weren met een Shinto charme,
- of als ze hun haat hebben uitgeput en daardoor instorten.
DE LEGENDE VAN GASHADOKURO
Niemand weet precies hoe het verhaal van de Gashadokuro is ontstaan, maar er is één bron waarvan men speculeert dat het de oorsprong kan zijn van de verhalen. In Kyoto in de 10e eeuw kwam een machtige samoerai (Taira no Masakado) in opstand tegen de regeringstroepen. Hij had een dochter genaamd Takiyasha-hime die magie beoefende en zichzelf als heks beschouwde. Omdat haar vader veel minder machtig was dan de regering, wilde zij hem en hun kasteel beschermen. Ze gebruikte de duistere magie van een rol die ze bezat en riep een Gashadokuro op die uit de leegte materialiseerde om Ooya Tarou Mitsukini, de samoerai van de tegenpartij, aan te vallen.
Sinds zijn oproep zou dit skelet het land blijven achtervolgen. Het verhaal van deze mythe werd uitgebeeld door de kunstenaar Utagawa Kuniyoshi in een nu zeer populaire houtsnede. Het is getiteld “Takiyasha de heks en het skelettenspook”.
Er is enige discussie geweest dat dit kunstwerk dat de inspiratie vormde voor het verhaal, helemaal geen verband hield met de Gashadokuro, en dat het in plaats daarvan onafhankelijk was, gevonden in een Japans leesboek of “yomihon”. Takiyasha-hime zou vele skeletten van normale grootte hebben opgeroepen, maar de kunstenaar, Utagawa Kuniyoshi, gebruikte zijn artistieke vrijheid om dit feit te verdraaien door “vele skeletten” te veranderen in één reusachtig skelet dat er toevallig uitzag als een Gashadokuro.
IS DE GASHADOKURO EEN MYTHE?
De Gashadokuro is zeker een mythe. Net als andere wezens zoals eenhoorns, vampiers en weerwolven zijn de spoken van de Gashadokuro verhalen die door mensen zijn verzonnen, en het is niet zo oud of geloofwaardig als men zou denken. Volgens sommige bronnen verschenen de eerste Gashadokuro-verhalen in de jaren zestig, in shonen magazines. Een shonen magazine is een reeks uitgegeven tijdschriften vol manga, gericht op de mannelijke bevolking, meestal tussen ongeveer 8 en 18 jaar.
Illustraties en beschrijvingen begonnen ook te verschijnen in Yokai encyclopedieën, meestal uit artikelen geschreven in de Meiji periode door Saitō Ryokuu. een Japanse auteur. Een beroemde mangaschrijver en kunstenaar, Shigeru Mizuki, kreeg een voorliefde voor Yokai en specialiseerde zich in het maken van verhalen over hen, het tekenen ervan en het leren over de verschillende soorten. Door zijn publicaties en werk leerden meer mensen over de verschillende Yokai, waaronder de Gashadokuro.
ANDERE YOKAI DIE OP GASHADOKURO LIJKEN
Er was een verzameling setsuwa (een literair genre dat verwijst naar legendes, mythische verhalen, anekdotes, enz.) uit de Heian periode genaamd “Nihon Ryōiki”. In deze setsuwa stond het verhaal van een man uit een provincie genaamd Bingo, die in de huidige prefectuur Hiroshima ligt. Deze man hoorde een stem die beweerde dat zijn oog pijn deed. Toen hij zich omdraaide om te zien wie er sprak, stond hij oog in oog met een skelet. Een bamboescheut stak uit de oogkas van het skelet.
De man haalt deze bamboescheut eruit en geeft het skelet wat gekookte rijst die hij heeft gekookt. Vervolgens vertelt het skelet wat er met hem gebeurd is, hoe hij gestorven is en wat zijn verhaal is. Omdat de man zo vriendelijk was, beloont het skelet hem. Hoewel het verhaal lijkt op dat van Gashadokuro in die zin dat ze allebei gaan over een skelet en zijn vroegere grieven, zijn ze op geen enkele manier verwant. Dit verhaal heeft wortels die veel verder en dieper gaan dan het hedendaagse verhaal van de Gashadokuro.
GASHADOKURO IN DE JAPANSE POPULAIRE CULTUUR
De Gashadokuro heeft verschillende verschijningen gemaakt in de popcultuur, misschien omdat hij zelf een nieuwkomer is in het rijk van de Yokai. Toch wordt dit mythische kwaadaardige wezen vaak gebruikt als referentie voor sommige schurken in anime, of als kwade baas in videospelletjes.
A. ANIME, SERIES, FILMS EN MANGA MET GASHADOKURO
“Pom Poko”, een film van Studio Ghibli, toont kort een Gashadokuro wanneer een parade van geesten plaatsvindt in het midden van de film. Een ander voorbeeld, hoewel niet per se een tekenfilm, maakt toch deel uit van een animatieserie: Hellboy: Storm Sword. Hierin komt een Gashadokuro voor die opduikt uit een kerkhof, dat kwade beesten begint te ontketenen, waarvan vele zelf Yokai monsters zijn.
De enige anime tot nu toe waarin een Gashadokuro voorkomt is “Inu x Boku SS”, waarin een van de personages (genaamd Karuta Roromiya) zelf in een Gashadokuro kan veranderen. Dit is haar “youkai” vorm, want haar pas getransformeerde mythische entiteit straalt een paars aura uit. Ze heeft de neiging om vaak te zien eten, wat suggereert dat de Gashadokuro is gemaakt van de botten van hen die ooit honger hadden.
Een mangaserie waarvan bekend is dat ze een Gashadokuro heeft is Nura: Rise of the Yokai Clan (ook bekend als “Nurarihyon no Mago”. Het verschijnt in hoofdstuk 74. De Gashadokuro hier wordt ook Gashadokuro genoemd en is een schurk. Hij heeft maar één oogbol en is altijd naar beneden gebogen.
Kijk trouwens eens naar onze cosplay collectie!
B. DE GASHADOKURO IN VIDEOSPELLEN
De verschijning van de Gashadokuro is duidelijker in videospellen dan in andere media, in het algemeen, omdat het een groot personage is waarmee je te maken krijgt, zowel qua uiterlijk als qua plot. Dit monster verschijnt met name in Muramasa: The Demon Blade, waar het dient als eindbaas. Vervolgens verschijnt het in verschillende gevallen in Konami’s Castlevania, waar het Giant Skeleton heet. Adventure Quest Worlds heeft ook zijn eigen versie van de Gashadokuro, genaamd “O-Dokuro”.
GEBRUIK GASHADOKURO IN JE EIGEN VERHAAL
Het doel van mythen in de Japanse literatuur en folklore is niet altijd om een verhaal te vertellen over hoe de dingen vroeger waren, maar ook om een idee te geven om toe te voegen aan je eigen verhalen; elementen als plot, archetypen en vele andere dingen kunnen uit deze legenden worden gehaald. Net zoals videogames, series en manga dit hebben toegevoegd aan hun verhalen, kan jij dat ook. En je creativiteit en mogelijkheden om het te doen zijn eindeloos. Je kunt de Gashadokuro toevoegen aan een kort verhaal of roman, of aan een stripboek dat je schrijft; gebruik het als een metafoor voor honger, of bitterheid over iets dat hij oneerlijk vindt en in zijn leven is gebeurd.
EEN GASHADOKURO TATTOO LATEN ZETTEN
Op zoek naar een goed tattoo-idee? Of je het nu op je rug of op je buik wilt laten zetten, een geweldig idee zou een Gashadokuro zijn. Je zou erover kunnen nadenken, vooral als je een fan bent van de Japanse cultuur, geschiedenis en kunst.
De Gashadokuro is een uniek mythisch wezen dat zijn oorsprong vindt in Japan; en hoewel zijn bestaanskans ongeveer even groot is als die van de kabouter of het nijlpaard, verbindt het kennen en omarmen van elementen van verschillende culturen via hun verhalen en kunst iedereen op een intrinsieke, maar mondiale schaal.
